Rec: The End

Rec: The End

Eén feature die ik op mijn blog wilde hebben maar waar ik helemaal nooit meer aan gedacht heb is een recommendation feature. Zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben ben ik een beetje laks in mijn updates. Eén reden hiervoor is dat, hoewel ik deze blog voornamelijk gestart heb om mijn schrijven te kunnen oefenen en prakkiseren, het alleen maar schrijven van reviews voor mij na een tijdje wat saai wordt. Ik zal proberen meer diverse features te posten op mijn blogs (zoals bijvoorbeeld de 'essays', die ik erg leuk vind om te schrijven maar waar wel flink wat werk in zit, vandaar dat ik die ook niet heel vaak post), en misschien wat meer posts, maar dan wel kortere of kleinere posts.

Naast dat ik groot filmfan ben houd ik ook erg van zo af en toe gamen. Ik ben geen fanatiek gamer, maar als ik een game vind die mij interesseert kan ik enkele dagen urenlang gamen totdat ik het spel uitheb. Gelukkig heeft mijn lieve vriend, redelijk game-fanaat, een kast vol PS3 spellen, dus ik zit nooit om games verlegen (off-topic: de laatste game die ik heb uitgespeeld was Batman: Arkham Asylum, en hoewel ik nu bezig ben met Catherine ga ik die even laten liggen aangezien ik eindelijk mijn hebberige handjes op Batman: Arkham City heb kunnen leggen. De Batman games zijn ook absolute aanraders, maar misschien maak ik daar later een post over).

Maar de game waar ik het vandaag over wil hebben, puur omdat ik hem zo bijzonder vind, is The End. The End is een puzzel platformer met filosofische inslag. In The End vergaat de wereld plotseling en komt de speler terecht in een bizarre post-apocalyptische wereld, waar door drie stages gespeeld moet worden: Body, Mind en Spirit. In ieder level speelt de speler door een ouderwetse 2D platformen heen, waar puzzels opgelost moeten worden, die aan het begin vrij simpel lijken maar nog redelijk pittig kunnen worden hoever je komt. Het is een combinatie van nadenken, behendigheid en snel kunnen handelen. Aan het eind van het level speel je een hex-based strategy game tegen een boss, waar je moet zorgen dat je zoveel mogelijk plekken op het speelbord verovert.

Het bijzondere aan dit spel is dat je aan het eind van ieder level ook een filosofische vraag moet beantwoorden. Vragen als "are there causes worth dying for", "is there such a thing as fate" en "would you still be yourself if your mind was put in another body" plaatsen je op een filosofische 'kaart', die tijdens het spel continu geüpdatet wordt met jouw laatste bijdrage. De vragen zorgen ervoor dat je als speler dieper na kan denken over het leven, de dood, en alles wat daarbij komt kijken. Er zijn verschillende filosofen die uitgelicht worden, als speler kan je op de filosofische kaart klikken voor extra informatie over bepaalde filosofen en bepaalde onderwerpen.

Hierboven is mijn filosofische kaart, op het moment (2/3e door het spel heen) heb ik de meeste overeenkomsten met Rosa Parks, waar ik niet ontevreden mee ben. Voorheen leek ik ook onder andere op Amelia Earheart, Emmeline Pankhurst en Mary Shelley. Je kunt ook zien in wat voor categorieën de antwoorden die jij op vragen gegeven hebt vallen. Naast dat een indruk wordt gegeven van op wie je het meeste lijkt kom je ook in een bepaalde categorie terecht: de mystic, de awakener, de truth-teller en de crusader.

Wederom een screenshot van mijn vooruitgang in het spel, op het moment ben ik dus de awakener.

Naast dat het spel gewoon leuk is voor de casual gamer, niet al te moeilijk maar gewoon een leuke uitdaging voor in de vrije tijd, vind ik het filosofische aspect ook erg leuk. Je hoeft geen filosofie klas gevolgd te hebben om het te snappen, er wordt weinig met jargon gesmeten, maar vooral worden concepten uitgelegd in hele begrijpelijke taal, en het wordt eerder vertaald naar een universeel menselijke ervaringen dan dat ingegaan wordt op abstracte concepten over het leven en het zijn.

Ook een bonus, voor mij en een hoop andere mensen, is dat de avatar die je zelf kan samenstellen niet gender specifiek is. Je kiest niet of je een mannelijk of vrouwelijk popje wil zijn, wanneer je daarna alleen haarkleur etc. kan veranderen. Als je wil kan je een kale avatar maken met baard die je vervolgens in een roze rokje laat spelen. Alles is mogelijk, en dat is een bonus die je niet vaak ziet in spellen.

Al met al zeker een aanrader: hoewel het je geen dagen bezig zal houden is het leuk om een keer een game te zien met een meer intellectuele inslag. Bovendien kan het nooit kwaad om na te denken over het menselijk bestaan en onze plaats op de wereld.