Rec: The End

Rec: The End

Eén feature die ik op mijn blog wilde hebben maar waar ik helemaal nooit meer aan gedacht heb is een recommendation feature. Zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben ben ik een beetje laks in mijn updates. Eén reden hiervoor is dat, hoewel ik deze blog voornamelijk gestart heb om mijn schrijven te kunnen oefenen en prakkiseren, het alleen maar schrijven van reviews voor mij na een tijdje wat saai wordt. Ik zal proberen meer diverse features te posten op mijn blogs (zoals bijvoorbeeld de 'essays', die ik erg leuk vind om te schrijven maar waar wel flink wat werk in zit, vandaar dat ik die ook niet heel vaak post), en misschien wat meer posts, maar dan wel kortere of kleinere posts.

Naast dat ik groot filmfan ben houd ik ook erg van zo af en toe gamen. Ik ben geen fanatiek gamer, maar als ik een game vind die mij interesseert kan ik enkele dagen urenlang gamen totdat ik het spel uitheb. Gelukkig heeft mijn lieve vriend, redelijk game-fanaat, een kast vol PS3 spellen, dus ik zit nooit om games verlegen (off-topic: de laatste game die ik heb uitgespeeld was Batman: Arkham Asylum, en hoewel ik nu bezig ben met Catherine ga ik die even laten liggen aangezien ik eindelijk mijn hebberige handjes op Batman: Arkham City heb kunnen leggen. De Batman games zijn ook absolute aanraders, maar misschien maak ik daar later een post over).

Maar de game waar ik het vandaag over wil hebben, puur omdat ik hem zo bijzonder vind, is The End. The End is een puzzel platformer met filosofische inslag. In The End vergaat de wereld plotseling en komt de speler terecht in een bizarre post-apocalyptische wereld, waar door drie stages gespeeld moet worden: Body, Mind en Spirit. In ieder level speelt de speler door een ouderwetse 2D platformen heen, waar puzzels opgelost moeten worden, die aan het begin vrij simpel lijken maar nog redelijk pittig kunnen worden hoever je komt. Het is een combinatie van nadenken, behendigheid en snel kunnen handelen. Aan het eind van het level speel je een hex-based strategy game tegen een boss, waar je moet zorgen dat je zoveel mogelijk plekken op het speelbord verovert.

Het bijzondere aan dit spel is dat je aan het eind van ieder level ook een filosofische vraag moet beantwoorden. Vragen als "are there causes worth dying for", "is there such a thing as fate" en "would you still be yourself if your mind was put in another body" plaatsen je op een filosofische 'kaart', die tijdens het spel continu geüpdatet wordt met jouw laatste bijdrage. De vragen zorgen ervoor dat je als speler dieper na kan denken over het leven, de dood, en alles wat daarbij komt kijken. Er zijn verschillende filosofen die uitgelicht worden, als speler kan je op de filosofische kaart klikken voor extra informatie over bepaalde filosofen en bepaalde onderwerpen.

Hierboven is mijn filosofische kaart, op het moment (2/3e door het spel heen) heb ik de meeste overeenkomsten met Rosa Parks, waar ik niet ontevreden mee ben. Voorheen leek ik ook onder andere op Amelia Earheart, Emmeline Pankhurst en Mary Shelley. Je kunt ook zien in wat voor categorieën de antwoorden die jij op vragen gegeven hebt vallen. Naast dat een indruk wordt gegeven van op wie je het meeste lijkt kom je ook in een bepaalde categorie terecht: de mystic, de awakener, de truth-teller en de crusader.

Wederom een screenshot van mijn vooruitgang in het spel, op het moment ben ik dus de awakener.

Naast dat het spel gewoon leuk is voor de casual gamer, niet al te moeilijk maar gewoon een leuke uitdaging voor in de vrije tijd, vind ik het filosofische aspect ook erg leuk. Je hoeft geen filosofie klas gevolgd te hebben om het te snappen, er wordt weinig met jargon gesmeten, maar vooral worden concepten uitgelegd in hele begrijpelijke taal, en het wordt eerder vertaald naar een universeel menselijke ervaringen dan dat ingegaan wordt op abstracte concepten over het leven en het zijn.

Ook een bonus, voor mij en een hoop andere mensen, is dat de avatar die je zelf kan samenstellen niet gender specifiek is. Je kiest niet of je een mannelijk of vrouwelijk popje wil zijn, wanneer je daarna alleen haarkleur etc. kan veranderen. Als je wil kan je een kale avatar maken met baard die je vervolgens in een roze rokje laat spelen. Alles is mogelijk, en dat is een bonus die je niet vaak ziet in spellen.

Al met al zeker een aanrader: hoewel het je geen dagen bezig zal houden is het leuk om een keer een game te zien met een meer intellectuele inslag. Bovendien kan het nooit kwaad om na te denken over het menselijk bestaan en onze plaats op de wereld.

TROLL IN THE DUNGEON! of: shit die ik niet tolereer

Recent kreeg ik dit in mijn inbox. Ik vroeg me af wat de juiste actie was: moest ik deze persoon de voldoening geven van mijn aandacht en mijn onvermijdelijke woede? Moest ik deze persoon de voldoening geven dat ik deze basic onzin negeer en dat hij denkt dat hij zijn argument 'gewonnen' heeft met deze oh-zo-originele opmerkingen die NIEMAND in de geschiedenis ooit heeft gehoord?

Maar nee. Mijn oplossing is: ik maak hier een voorbeeld van. Hierbij een illustratie van de shit die ik NIET op mijn blog wil zien (pro-tip: er staat 'fanatiek feminist' in mijn header. Op wat voor soort blog DENK je dat je bent?).

AKA: Lotte neemt een positie in waar ze niet van af gaat wijken, en als dit je niet bevalt is dit niet de plek voor jou en kun je beter terug gaan naar je White Power Stormfront forum, of je Men's Rights Actvists blog, of waar sub-menselijke creaturen zoals dat zich bevinden.

Ik heb 2 dingen aan te merken bij deze essay.
Wat maakt het eigenlijk uit als Bane door een blanke wordt gespeeld inplaats van een latino?
http://whatculture.com/film/why-the-controversy-over-banes-casting-is-misplaced.php
Trouwens maakt ethniciteit in een film die gebaseerd is op een comic helemaal niet uit.Bijvoorbeeld: Harvey Dent als Charakter werd in Tim Burton's Batman uit 1989 door Billy Dee Williams(Afro-Amerikaans) vertoond, hoewel Harvey Dent toch eigenlijk blank is in de stripverhalen en alle films?
Mijn tweede punt is volgende:Waarom moeten mensen die niet blank en mannelijk zijn juist met nadruk worden vertoond? Dit lijkt mij enigzins superficieel.
De characters hier in Deze film representeren de doelgroep van de comics en van deze film,de majoriteit van dit genre en de toeschouwers zijn blank en mannelijk.
Want uiteindelijk is dit ook een westerse film, gericht op de westerlijke wereld die meer dan 90% blank is, dan zou het toch excentriek zijn ethnische minderheden op de voorgrong te plaatsen.

Ten eerste. Iedereen die dit soort dingen denkt kan van mijn blog afgaan en zichzelf een educatie aanmeten. Ik meen dit serieus. Ga lezen over privilege. Lees over het Zelf en de Ander, in relatie tot verschillende vormen van oppressie. Lees over de male gaze en de male default en de white default. Dit is “How Not To Be A Complete Douchebag 101”. Ik vind het niet erg om de fijnere punten van marginalisatie en dominante machtsstructuren en intersectionaliteit etcetera met mensen te bespreken, maar dit is zulke basic shit die ik al honderdduizend keer gelezen heb en waar honderdduizend mensen al antwoorden op hebben gegeven. Maar, deze keer verlaag ik me tot troll-niveau. Beschouw dit als een inleiding met basic dingen die je moet begrijpen om mijn blog te 'mogen' lezen. Een “you must be this tall to ride” voor gender en ethniciteit.

1. white-washing is NIET vergelijkbaar met het spelen van een historisch wit karakter door een POC

White-washing is NIET vergelijkbaar. WHITE-WASHING IS NIET VERGELIJKBAAR.

Laten we zorgen dat we op hetzelfde niveau zitten: in de samenleving worden POC op dagelijkse basis impliciet en expliciet verteld dat ze minder zijn dan witte mensen. Schoonheidsstandaarden waarderen alleen 'witte' uiterlijke kenmerken, en als je een person of colour bent wordt verwacht dat je haar steil is, je wordt gephotoshopt tot je huid lichter is, en je gezichtsstructuur kan maar beter zo wit mogelijk zijn of je kans om gerepresenteerd te worden is bijzonder klein. POCs worden in media bijna alleen gerepresenteerd als stereotypes: de black best friend, de magical negro, de jezebel, de mammy, de crimineel. En de hoeveelheid aan POCs die in media te zien zijn zijn niet te vergelijken met de situatie in de realiteit. Tegenwoordig is het 'not done' om geen enkele person of colour in jouw werk te hebben (hoewel sommige studios dit nog steeds proberen), dus krijg je meestal één POC. Omdat het moet. Twee als je geluk hebt. Terwijl people of colour in de westerse wereld rond een meer gelijke verdeling zit. In de US zijn er dit jaar meer POC baby's geboren dan witte baby's en is de verdeling tussen de rassen een stuk dichterbij 50/50 dan 90/10. In Nederland zit het percentage 'allochtonen' rond de 20% (en dan na te gaan dat hoewel een gedeelte van de allochtonen in Nederland westers zijn, er ook een hoop people of colour in Nederland zijn die niet als allochtoon gelden – een van de redenen waarom ik geen fan ben van de versimpelde autochtoon/allochtoon verdeling).

Dus. Om samen te vatten:

• er zijn al weinig rollen voor POCs verkrijgbaar in Hollywood hoewel de daadwerkelijke verdeling van de bevolking veel gevarieerder is in ethniciteit dan Hollywood zou laten denken.

• ALS er rollen zijn die voor POCs geschreven worden zijn dit vaak stereotypes.
• POCs zien zichzelf dus niet adequaat gerepresenteerd

En representatie is belangrijk. In een recente studie is aangetoond dat blootstelling aan massamedia voor kinderen het resultaat heeft dat ALLEEN WITTE JONGETJES zich beter voelen over zichzelf. POC jongetjes en meisjes? Voelen zich slechter over zichzelf. Witte meisjes? Voelen zich slechter over zichzelf. Hmm, zou dit misschien te maken hebben met de bevolkingssamenstelling op tv die je laat denken dat 95% van de wereld bestaat uit witte mannen? Nah, vast niet.

Door de blootstelling aan white-washed media voelen POC kinderen van jongs af aan al dat zij als slechter gezien worden dan witte mensen: zie onder andere de doll test.

Representatie is belangrijk.

En dan is er Hollywood, waar: ontelbare rollen die geschreven zijn voor people of colour in plaats daarvan gegeven worden aan witte mensen, die al ZAT rollen en representatie hebben in media (witte vrouwen hebben ook niet bijzonder veel substantiele representatie in de media, maar de situatie is altijd nog beter dan die van women of colour, bijvoorbeeld).

Hollywood, waar als er een casting is voor een ambigue rol (zoals Katniss Everdeen in The Hunger Games) de casting call zegt 'caucasians only'.

Waar ALS er een POC gecast wordt in een rol die voor heb geschreven wordt (zoals Amandla Stenberg als Rue in The Hunger Games) de hel losbreekt (zie de casting controversy rond THG: mensen die zeiden dat ze Rue als “onschuldig meisje, dus niet als zwart” hadden voorgesteld, en dat nu Rue gespeeld wordt door een zwart meisje “het helemaal niet meer zielig is als ze doodgaat”).

Als er eens een keertje een rol die traditioneel wit is gespeeld wordt door een POC is dit NIET hetzelfde als white-washing. Aangezien er voor witte mensen zoveel rollen beschikbaar zijn, terwijl dit voor POCs niet het geval is. Mensen die geloven dat whitewashing en het geven van een witte rol aan een POC hetzelfde is kunnen de browser sluiten en ophoepelen van mijn blog.

Specifiek op Batman gericht (en spreek niet over alsof ik Batman niet ken):

Bane is een catch-22 in dit geval. Nolan's Batverse is namelijk een wereld waarin in belangrijke rollen alleen maar witte mensen bestaan, op Morgan Freeman na. En Freeman, hoezeer ik hem ook respecteer, kan ondertussen op zijn business card beter de titel zetten “Morgan Freeman – de Respectabele en Niet-Bedreigende Oude Zwarte Man (die Witte Mannen Wijze Levenslessen en Moralen Leert)”. Om dan de enige andere POC in zijn universum een gevreesde villain te maken zou ook niet ideaal zijn, want dat brengt allerlei unfortunate implications mee.

DC comics doet het niet altijd even top met representatie. Maar, DC comics heeft alleen in de Batfamily al een Aziatische Batgirl gehad, en een zwarte Batwing. Mijn favoriete versie van Bane is Bane in Gail Simone's Secret Six, waarin zich in een team van zes mensen twee Latin@'s bevinden: Bane, en Scandal Savage. En in Six is Bane meer dan een villain: hij is een gecompliceerde anti-villain, hoogst intelligent en met een compleet eigen morele code. Hoewel hij nog steeds 'slechte' dingen doet is hij een man van eer en een man die diep geeft om degenen die dichtbij hem staan (zoals Scandal, zijn surrogaat-dochter). Bane is meer dan een villain hierin.

En Billy Dee Williams?

Spreekt het niet voor zich dat, hoewel Williams een contract had dat hem garandeerde dat hij Two-Face kon spelen (de Burton en Schumacher films zijn bedoeld als één serie), hij vervangen werd door de witte Tommy Lee Jones toen de tijd kwam om Two-Face een van de main characters te maken in Batman Forever?

2. 'waarom moeten mensen die niet blank en mannelijk zijn met nadruk worden vertoond'

Zie punt 1.

En bovendien, waarom zouden mensen die wit en mannelijk zijn met nadruk moeten worden vertoond?

Als je tot een dominante groep behoort en jezelf continu gerepresenteerd ziet NIET als stereotype en in 90% van media, nee, dan maakt het jou misschien niet uit of andere mensen zich gerepresenteerd voelen.

Maar een beetje compassie staat niemand mis. En bovendien, zelfs al kan het je echt niet minder schelen, is het echt nodig om pogingen tot inclusiviteit en representatie tegen te werken?

Geloof me, ook al is er meer inclusiviteit, ik zie het niet gebeuren dat witte mannen ineens helemaal geen rollen meer mogen spelen in internationale media.

3. de westerse wereld is 90% wit en daarom is er geen andere representatie nodig ofzo guys I don't even know with this one

Wat.

Zoals ik al zei, de etnische samenstelling van onze bevolking is niet 90% wit. En zoals ik zei bij punt 2, er is niet maar één vorm van representatie mogelijk en daarom moeten we de witte man uitkiezen en mag NIEMAND VERDER GEREPRESENTEERD WORDEN in media.

De comic book industrie mikt inderdaad op een lezersschap van witte mannen tussen de 18 en 30 jaar oud. Helaas voor hen is dat een zeer kleine markt als je dat vergelijkt met alle mogelijke lezers. Zo'n 40% van het publiek voor The Avengers was vrouw: waarom was dat? Misschien omdat vrouwen in The Avengers als volledige mensen geschreven worden en niet als seksspeeltjes of eye candy of incompetenter dan mannen?

Vraag het jezelf eens af: zijn het op natuurlijke wijze mannen die tot comic books en verfilmingen aangetrokken worden? Of zijn er minder vrouwen die comics lezen omdat het actief moeilijk gemaakt wordt voor ze om zichzelf terug te vinden in comics doordat ieder vrouwelijk karakter als hypergeseksualiseerd weer wordt gegeven? Omdat vrouwen bijzonder weinig representatie hebben in comicbooks? Omdat je al gauw je als vrouw je moet bewijzen of je een 'echte comic book fan' (zie ook het “girl gamers doen het alleen maar voor de aandacht!” stereotype) bent terwijl mannen dat niet hoeven?

En hetzelfde met people of colour. Hebben ze gewoon geen interesse in media?

Of voelen ze zich actief buitengesloten?

By the way, volgens deze logica zouden, omdat de 'bevolkingssamenstelling gewoon zo is!!11±±!!!" filmcasts uit meer vrouwen dan mannen moeten bestaan aangezien vrouwen 51% van de wereldbevolking zijn.
Toch zie ik deze meneer "maar de rechten van witte hetero mannen dannnnn!!!" daar niet om vragen. Hmm.

En voor degenen die het tot het einde van dit epistel hebben gered: gefeliciteerd. Maar ik zal niet altijd op dit soort berichten reageren. Dit was een voorbeeld, een idee van wat ik verwacht dat mensen accepteren als zij mijn blog lezen. Ik ben hier niet om gratis educatie te bieden, ik ben hier om mijn mening te geven, een mening die al enkele jaren in de maak is en waar de meest basic argumenten geen invloed op gaan hebben.

Ik ga uit van een bepaald niveau van kennis, van openstaan voor issues van gemarginaliseerde groepen, en van minimum requirements to be a decent human being.

Voor het idee van waarom dit me irriteert en waarom dit zo fout is verwijs ik jullie door naar deze post,  en deze quote uit de post:

“Coming into a feminist conversation with, “Have you considered that sometimes women acquire free drinks at bars?” is like walking into graduate school during Philosophy finals and saying, “Have you considered that the color blue that I see may not be the color blue that you see?”Imagine you are the guy who just walked into that Philosophy class and laid that shit down. Imagine the class full of students who have worked very hard and committed themselves and sacrificed to be here, students who have spent several years of their lives learning about this subject. Imagine now their feelings when you go to the head of the classroom with a smirk on your face and demand the professor give you an A for effort. Imagine now that they think you are a douchebag asshole, because they do, and because you are. You are a douchebag asshole because you are obviously so self-centered, arrogant, and completely ignorant of the world around you, that you thought you could walk into a high-level course with no background and no work and say something profoundly simplistic and totally unrelated and also everybody should congratulate you for having done this thing, so brave, so provocative.
(...)
You are not asking us a real question. You are simply illustrating, for all to see, your own ignorance. You are saying, “I have not considered the implications of the question I have just asked. I have not taken the time nor effort nor commitment to sit down and ask myself this question. Instead, I have come into your philosophy classroom/office/feminist blog and shit out my question with a smirk, because I believe that my two seconds of thought are worth more than your long-term analysis, because I believe I am worth more."